سکوی افتخار ابدی

گاهی، زمانی که از نفرات تازه کار می خواهم قبل از شروع یک سمینار، به حضار خیر مقدم بگویند می بینم که چطور دست و دلشان می لرزد و عذر و بهانه هایی برای رهایی از این «تنهایی» عنوان می کنند.
تنها ایستادن در برابر یک جمع سیصد نفری رعب آور است.
تنها ایستادن در برابر یک کشور چطور؟
تنها ایستادن در برابر شاید پرقدرت ترین دولتها و سیاستمدارن تا آخر عمر چطور؟
ادعای ایمان داشتن به باور را آیا می توان عملاً انجام داد یا فقط باید در کتابها و وبلاگها و ایمیلها شعار گونه آن را تکرار کنیم و فراموش کنیم؟

اگر بخواهیم بر سکوی افتخار بایستیم و باقی بمانیم «باید» به باور خود ایمان داشته باشیم. بدون ایمان، بنای عقیده آنچنان سست است که سریعاً فرو خواهد ریخت. بعد از خواندن این مقاله، خودتان، کلاه خودتان را قاضی کنید که چقدر از سکوی افتخار فاصله دارید.

ادامه خواندن “سکوی افتخار ابدی”

ابر قهرمان

واژه های پر طمطراقی نظیر قهرمانی، حماسه، شجاعت و از خودگذشتگی.خواه ناخواه، تصاویری را به ذهن ما می آورند. افسانه های بیشماری در سراسر جهان اسطوره هایی را به تصویر می کشند که تمامی این خصلتها را در خود داشته اند. این اسطوره ها عموماً ماهیتی غیر انسانی پیدا می کنند. رسیدن به قابلیتهای آنها برای هیچ انسانی متصور نیست.

در ورزش، چنین واژه هایی، تنها تعداد معدودی از ورزشها را به ذهن می آورد. ورزشهایی که جدال گلادیاتورها را مجسم می کنند. ورزشهایی نظیر بوکس، کشتی، جودو و….

روزگار، گاهی بازیهای عجیبی می کند. یکی از این بازیها این است که ورزشی بی سر و صدا و آرام مثل شنا، در بحث قهرمانی، حماسه ، شجاعت و از خود گذشتگی تمامی ورزشهای متعارف را پشت سر می گذارد. شیرجه زدن و غوطه خوردن میان پیچش طره های سیمین آب، امروز قهرمانی افسانه ای را معرفی خواهد نمود.

ادامه خواندن “ابر قهرمان”